คำสาปแห่งความรู้

คุณคงรู้เรื่องนี้แล้ว แต่ฉันคงคิดผิด

การต่อสู้ที่ยากที่สุดอย่างหนึ่งในการทำธุรกิจคือการบอกคนอื่นว่าขายอะไร

มันยากกว่าการคิด เราเต็มไปด้วยความคิด ยากกว่าการหาตลาดขนาดใหญ่สำหรับธุรกิจของคุณ โอกาสในการขายมากขึ้นจะไม่ช่วยอะไรหากคุณไม่สามารถพูดคุยกับคนเพียงไม่กี่คนที่พบคุณแล้ว และเราทุกคนรู้ดีว่าการสร้างผลิตภัณฑ์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ นั้นยากเพียงใด แต่คุณก็อาจสร้างผลิตภัณฑ์ที่ไม่ถูกต้องอยู่ดี หากคุณไม่รู้ว่าจะพูดคุยกับใครเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์นี้ก่อน

แต่ฉันรู้สึกว่าคุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณมีปัญหานี้

---

เช่นเดียวกับหลายๆ ครอบครัวที่มีเด็กเล็ก ลูกสาวของเราชอบเล่านิทานร่วมกับฉันและภรรยา อันดับแรก เราอ่านหนังสือ มักจะเป็นครั้งที่สอง แต่จากนั้นเธอก็ต้องการเรื่องราวทั้งหมดที่บอกเล่าจากหัวของเรา – จากพวกเราแต่ละคน! กิจวัตรการเข้านอนของเรานั้นยาวนาน 🙂 แต่ฉันรักมัน

ปัญหาหนึ่งแม้ว่า ฉันหมดเรื่องราว

สำหรับการทำงาน ฉันเล่าเรื่อง ในบัญชี YouTube และบัญชี Medium ส่วนตัวของฉัน ฉันบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ บางครั้งในตอนท้ายของวัน ฉันก็ไม่เหลืออะไรจะบอกลูกสาวเลยแม้แต่น้อย ฉันเล่าเรื่อง

ดังนั้นฉันจึงเริ่มเล่าเรื่องภาพยนตร์และรายการทีวีที่ฉันโปรดปรานให้เธอฟัง ฉันจะเล่าโครงเรื่องของ Toy Story และ Star Wars ให้เธอฟัง เราทำไตรภาคแบทแมนของคริสโตเฟอร์ โนแลนเสร็จแล้ว

สิ่งที่เธอชอบคือโครงเรื่องของ Ferris Bueller’s Day Off เราทำแบบนั้นมาประมาณ 5 ครั้งแล้ว (พระเจ้าช่วยฉันเมื่อเธออยู่ในโรงเรียนมัธยม)

มันสนุกมากที่เธออยากฟังเรื่องราวเหล่านี้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ผลงานของฉันเอง อย่างน้อยเธอก็จะได้สนุกกับเรื่องราวที่ฉันเคยชอบอย่างสุดซึ้ง

แต่นี่คือสิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจมากเกี่ยวกับกิจวัตรนี้

---

ในปี 1990 เอลิซาเบธ นิวตันเป็นนักศึกษาปริญญาเอกด้านจิตวิทยาและสร้างการทดลองที่เรียบง่ายและน่าสนใจอย่างน่าประหลาดใจ

เธอให้ผู้เข้าร่วมแตะเพลงบนโต๊ะเพื่อให้คู่หูเดา จากนั้นนิวตันถาม “นักแท็ป” ว่าพวกเขาคิดว่าพวกเขาถ่ายทอดเพลงในหัวของพวกเขาไปยัง “ผู้ฟัง” ของพวกเขาได้สำเร็จเพียงใด นักแตะ 1 ใน 2 คนมั่นใจว่าทำได้

นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นเลย

ในความเป็นจริง มีผู้ฟังเพียง 1 ใน 40 คนเท่านั้นที่สามารถเดาเพลงที่ถูกต้องได้

เกิดอะไรขึ้นที่นี่? ความเห็นแก่ตัว

ไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างตนเองกับผู้อื่นได้

การทดลองครั้งแล้วครั้งเล่าได้แสดงให้เห็นผลกระทบนี้ในทุกด้านของชีวิตของเรา เป็นเด็ก เป็นผู้ใหญ่ที่ส่งอีเมล เราเบื่อที่จะตระหนักว่าผู้คนไม่รู้ว่าเรารู้อะไรอยู่แล้ว มันเป็นคำสาปแห่งความรู้

---

ในฐานะนักเขียน นักการตลาด วิดีโอบล็อกเกอร์ ฉันให้คำแนะนำผู้คนมากมายและแบ่งปันเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับชีวิตและงานของฉัน แต่ฉันไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับพล็อตเรื่องที่ฉันทำกับลูกของฉัน ทำไมฉันถึง มันเป็นความคิดง่ายๆ ที่งี่เง่า ฉันแน่ใจว่าทุกคนรู้

แต่ฉันค้นพบว่าเมื่อฉันพูดถึงกิจวัตรประจำวันตามความเป็นจริง ฉันมักจะได้ยินคนพูดว่า “ว้าว ช่างเป็นความคิดที่ดีจริงๆ! ฉันจะขโมยมันมาใช้ก่อนนอนคืนนี้” และฉันยังคงได้ยินอย่างนั้น

ฉันมั่นใจมากเกินไปว่ามีคนเข้าใจแนวคิดง่ายๆ เช่นนี้แล้ว ฉันคิดว่าผู้คนรู้จักเพลงในหัวของฉัน และในบทเรียนนั้น ฉันเห็นว่าฉันมั่นใจเกินไปแค่ไหนในเรื่องอื่นๆ ที่ฉันถือว่าคนอื่นรู้อยู่แล้ว

ฉันเห็นมันอีกครั้งที่โรงพยาบาลเมื่อเร็วๆ นี้ พ่อของฉันเป็นโรคหลอดเลือดสมอง ขอบคุณพระเจ้า ตอนนี้การฟื้นตัวของเขาเป็นไปได้ด้วยดี และเขาดีขึ้นมาก แต่เมื่อหลายเดือนก่อน เมื่อเขาถูกปลด เราก็หลงทาง ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าโรงพยาบาลจะเตรียมเราให้พร้อมสำหรับกระบวนการพักฟื้นที่ยากลำบากที่บ้านได้น้อยเพียงใด ดูราวกับว่าพยาบาลและแพทย์ผู้เชี่ยวชาญในงานฝีมือของพวกเขา แค่สันนิษฐานว่าเราทุกคนรู้วิธีดูแลบุคคลนี้ที่ประสบปัญหาสุขภาพอย่างหนัก พวกเขาเป็นคนเห็นแก่ตัว พวกเขาลืมไปแล้วว่าการไม่รู้สิ่งเหล่านี้อยู่ในหัวของพวกเขาเป็นอย่างไร

ฉันเห็นว่าพวกเราหลายคนทำตัวเหมือนโรงพยาบาลนั้นมากเกินไป

เราสื่อสารกับลูกค้าของเราเหมือนพวกเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับทุกสิ่งอยู่แล้ว เราล้อเล่นว่าลูกค้าที่สับสนควร RTFM แต่พวกเขาอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเขียนคู่มือ เราเขียนเนื้อหาเว็บไซต์โดยสมมติว่ามีคนรู้ว่าเราทำอะไรโดยใช้เพียงพาดหัว ข้อความลึกลับ และปุ่มซื้อขนาดใหญ่

เหตุใดจึงไม่มีผู้คนจำนวนมากขึ้นทำ Conversion บนเว็บไซต์ของเราหรือซื้อผลิตภัณฑ์ของเราหลังจากได้ยินการนำเสนอของเรา บ่อยครั้งที่มันไม่เกี่ยวกับประสิทธิภาพการทำงานของผลิตภัณฑ์ของคุณ และมันก็เกี่ยวข้องกับผู้คนที่ไม่รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่

ปล หากคุณกำลังมองหาความช่วยเหลือที่ดีและราคาไม่แพงในการสร้างหรือทำการตลาดโครงการของคุณ โปรดติดต่อ. เราทำสิ่งนี้มาสองทศวรรษแล้ว เรายินดีที่จะช่วยเหลือ